Ο Κερατόκαμπος (όπου λέγεται ότι υπήρξε η αρχαία πόλη Κεραία) αποτελεί σήμερα έναν ενιαίο οικισμό μαζί με το Καστρί. Η ακτή του Κερατόκαμπου έχει μήκος 7 περίπου χιλιόμετρα. Αναζήτησε την μυστική αμμουδιά του Ληστή, που βρίσκεται μεταξύ του Κερατόκαμπου και του μυθικού Τσούτσουρα. Μέχρι το ‘50 στην περιοχή υπήρχαν μόνο αποθήκες για τα χαρούπια (ή ξυλοκέρατα), από τα οποία λέγεται ότι προέρχεται και το όνομα του χωριού. Σ’ έναν απότομο βράχο που βρίσκεται βόρεια του χωριού, υπάρχουν τα ερείπια ενός ενετικού φρουρίου κι ένα μεγάλο σπήλαιο γεμάτο από αρχαιολογικά ευρήματα και πολλές νυχτερίδες. Στην περιοχή θα φας φρέσκο ψαράκι, ενώ μπορείς να επισκεφτείς και την πινακοθήκη της Βιάννου. Περίπου 70 χλμ από το Ηράκλειο, Κρήτη.

Καλώς ήρθατε στον Κερατόκαμπο, πολλοί από εσάς δεν τον γνωρίζετε, αλλά όλοι σας έχετε αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού σας ήδη εκεί και ας μη το παραδέχεστε. Ο Κερατόκαμπος είναι από τα παραθαλάσσια ψαροχώρια που πλέουν στους νοτιάδες της κρητικής λήθης, χωρίς κόσμο και φασαρία για να ατενίζεις ανενόχλητος το Λιβυκό. Μέχρι εδώ ταξιδεύουν οι άνθρωποι που ψάχνουν τις ευτοπίες, την ξεχασμένη ανεμελιά και την απλότητα, φαγητά μαγειρεμένα με αγάπη από τη Σοφία - που είναι ίδια η Φρίντα Κάλο, και ένα ατελείωτο καλοκαίρι – εκ των έσω – με ξαφνικές τροπικές μπόρες.

Αν ένας ωκεανός μπορεί να ηρεμήσει γιατί εμείς σαν άνθρωποι δεν μπορούμε;

Στις πρώτες μέρες ενός ακόμα Αυγούστου. Κάπου σε μια παραλία, που έχει ήλιο και μυρίζει αντηλιακό και παγωμένο καφέ, με θέα μια γαλάζια θάλασσα σαν πισίνα. Τίποτα άλλο δεν έχει. Και εμείς καθόμαστε κάτω από ένα ίσκιο αλμυρού δέντρου.

Ήταν ένα καλοκαίρι που όποια διαδρομή και αν διαλέγαμε, μας υποδείκνυε πως αν δεν ανακαλύψουμε ποιος είναι ο δικός μας δρόμος δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναγνωρίσουμε εκείνο που μπορούμε να νιώσουμε. Και να ‘μαστε τώρα εδώ…

Είναι ήδη 30 Αυγούστου, δε μένουν παρά ένας δύο μέρες καλοκαιριού ακόμη. Ο Σεπτέμβρης, ο μήνας – χελιδόνι, σηματοδοτεί την έναρξη της σεζόν στην πόλη. Ας είναι, εμείς θα συνεχίσουμε με γέλιο, καφέδες και μετά ο δρόμος ανοιχτός, να βουτάμε στη θάλασσα για λίγο ακόμη και να έχουμε την αίσθηση ότι ο χρόνος σταματάει.

Βρισκόμαστε στο αυτοκίνητο και τρέχουμε με όλα τα παράθυρα ανοιχτά ακούγοντας το "We already exist" των Gold Lake*. Ο καλοκαιρινός αέρας μας χτυπάει στο πρόσωπο. Στο τέλος της διαδρομής φτάνουμε σε μια ατελείωτη παραλία.

Στην επιστροφή υποσχόμαστε ο ένας στον άλλον να περάσουμε τον χειμώνα χωρίς να ξετινάξουμε ότι μαζέψαμε κάτω από αυτές τις κατά συρροή σοβαρές λιακάδες, που με την πρώτη ηλιαχτίδα τους θα μας υπενθυμίσουν να ξαναφύγουμε για να επιστρέψουμε πίσω…σαν τα αποδημητικά πουλιά. 

*We were driven by the sound
Washing away all other towns
We found the wave
An ocean became
The way we changed
There is no country better than your heart
Where we can watch the whole city from the park.
I was lead to believe that we already exist.